تاریخ حوزه به قدمت تاریخ اسلام است، اولین حوزه در منزل حضرت خدیجه کبری(س) بود که دو شاگرد داشت؛ امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام و نیز همسر گرامی پیامبر اکرم(ص) و یک استاد که آن هم کسی جز پیامبر اکرم(ص) نبود. در ایام غربت اسلام، حوزه‌های علمی و ترویجی این دین، به‌طور مخفی و در شرایط سخت گسترش و ادامه یافت و حتی در تبعیدگاه شعب أبی‌طالب برقرار بود. هجرت به یثرب این نهاد آموزشی- اعتقادی را آشکار و گسترده کرد و تعمیق بخشید و برای اولین بار در تاریخ ادیان، محل عبادت، مکانی برای تعلیم و تعلم شد و مسجد، مدرسه شد و مدرسه محل عبادت.
قدغن کردن نقل و کتابت حدیث بعد از رحلت رسول اکرم(ص) توسط حکومت وقت، محدودیت موقتی در جنبه مدرسی مسجد ایجاد کرد، ولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام و نیز حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها در دوره کوتاه عمر شریف‌شان بعد از رحلت رسول اکرم(ص)، سد موقوفیت نقل حدیث را شکستند و رشته مقدس تدریس و تشریح قرآن کریم و اسلام عزیز را با تکیه بر احادیث و سنت‌های به‌جا مانده از پیامبر اسلام(ص) ادامه دادند. علی‌رغم محدودیت‌های سیاسی، امیرمؤمنان(ع) به کارهای حیاتی خویش در استمرار و سرپا نگهداشتن حوزه علمیه تأسیس شده در عهد پیامبر اکرم(ص) ادامه دادند. شورش ناکثین در بصره، مولای متقیان(ع) را به عراق کشانید و از سال 36 هجری مسجد بزرگ کوفه را در ابعادی گسترده‌تر از مسجدالنبی(ص) تبدیل به بزرگ‌ترین حوزه علمیه‌ای کرد که تا آن تاریخ سابقه نداشت.
از درون حوزه علمیه قم، امام خمینی(ره) قیام کرد و بساط حکومت پهلوی را واژگون ساخت و حکومت اسلامی حول محور ولایت فقیه را برپا کرد که عملاً اولین انقلاب اصیل در کشورهای جهان سوم و مسلمان در تاریخ معاصر، بدون الگو گرفتن از انقلاب لیبرالیستی ژوئیه 1798 فرانسه و مارکسیستی اکتبر 1917 روسیه بود.- جمعه ۱۸ تیر ۰۰ | ۱۷:۲۵ ۱۳۳ بازديد
- ادامه مطلب
- ۰ نظر
حوزه علمیه چیست؟